20 jaar was ze jeugdleider in de kerk. Die passie zei ze onlangs vaarwel. De vraag wat vandaag haar passie is beantwoordt Lydia met: ‘Jesaja’. Het begon als een fluistering in haar gedachten. Twaalf dagen geleden las ze de eerste bladzijde en dacht: ‘Wat een moeilijke opdracht!’. Met een huis midden in het bos en enkele loslopende parelhoenen, hoeft ze de stilte met God niet ver te zoeken.
Lydia: ‘Ik hou van stilte. Ik geniet er van om alleen te zijn met God: wandelend door het bos of in de zetel. Vaak zit ik gewoon te huilen als ik de Bijbel lees. In periodes dat ik weinig tijd heb, hoor ik God zeggen: ‘Lydia, heb je tijd voor Mij?’. Als ik zomaar mijn Bijbel open gooi en een stukje lees, dan zie ik niet waar God naar toe wil. Ik wil met God wandelen. Dat lukt niet in de drukte.’
‘Jesaja is jouw nieuwe passie, vertel eens?’
Lydia: ‘Het is begonnen met de psalmen. Toen ik drie maanden plat lag na een knie-operatie heb ik het boek Psalmen gelezen. Dat was zo inspirerend! Bij David kwam ik de woorden tegen die ik zelf niet had. David gaf woorden aan mijn liefde voor God en de verlangens in mijn hart en hoofd. Dat wil ik nog meer! Ik ervaar het alsof de Bijbel vandaag is geschreven. Ik weet dat het me moeite zal kosten om Jesaja door te lezen. Maar als Jesaja zegt: ‘Heer zend mij!’, dan herken ik dat gebed bij mezelf. Ik bid zo vaak ‘Heer wat kan ik voor u doen?’. Ik ben zo nieuwsgierig hoe Jesaja het deed. Hoe hij de relatie met God ervaarde en hoe hij dan moest verwoorden naar het volk toe dat ze ongehoorzaam waren. Ik vraag God elke dag dat ik zijn stem mag horen: door zijn woord, door een gedachte. Dat is leren stil zijn en leren luisteren!’
Is stil zijn een voorwaarde? Wat als elke stilte gevuld is met een scherm?
Lydia: ‘Ik maak me daar zorgen over. Als tiener had ik al een verlangen naar God en vond ik zoveel troost bij God. Dat was ook mijn motivatie als jeugdleider: ‘Zoek God, want daar vind je wat je nodig hebt!’. Bij wie de smartphone altijd aan staat, is er geen ruimte meer. Er komen zoveel dingen binnen die zogenaamd belangrijk zijn. Dat is Satan zijn werk: geen ruimte laten voor God. Ik las in de krant de noodkreet van een moeder wiens dochter helemaal verward was. Door wachtlijsten vond ze nergens hulp. Ik dacht: ‘Als dat kind Jezus zou leren kennen, dat zou een oplossing zijn’. Toen heb ik vurig gebeden voor haar. Zelf zou ik geen seconde zonder God kunnen leven! Ik ben geen jeugdleider meer, maar ik hoop dat ik inspirerend ben voor jongeren doordat ze zien: ‘Lydia heeft iets dat ik ook wil: rust’. ‘
