Geert Moechaerts
Zo worden gezondheidswerkers heden ten dage genoemd. Zelf ben ik verantwoordelijk voor de planning van het Operatiekwartier van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt, een complex met 24 operatiezalen in 2 campussen. Dat Limburg de zwaarst getroffen provincie van het land is, merken wij heel duidelijk. Al heel snel kregen we een toevloed van patiënten te verwerken, de top is ondertussen bereikt, maar de daling gaat traag. Ik heb 70% van mijn 140 teamleden moeten afstaan om bij te springen op de Intensieve diensten, waar corona-patiënten worden behandeld. Gezondheidswerkers voelen zich geen helden, ze doen hun werk, ze voeren uit waar ze voor opgeleid zijn (uiteraard met hier en daar de nodige opfrissingen en bijscholingen). Dat neemt niet weg dat heel wat verpleegkundigen en artsen helemaal buiten hun comfortzone moeten werken, hetgeen heel wat ongerustheid en stress geeft. Dat was vooral het geval in de beginperiode van de crisis, op dit moment krijgt het routinematig werken gelukkig de overhand. Het feit zelf besmet te raken is eigenlijk de minste van hun zorgen.
Dagelijks wordt om 20u geapplaudisseerd voor gezondheidswerkers, witte handdoeken en lakens hangen al meer dan 4 weken aan de ramen, overal in Vlaanderen: een hart onder de riem voor iedereen die in het oog van de storm moet werken. Een nog grotere steun is uw gebed voor hen allen, in het bijzonder voor geloofsgenoten. Ik ken verschillende christen verpleegkundigen en artsen (in opleiding) die de strijd tegen corona voeren. Uw gebed is een extra, onmisbaar onderdeel van hun wapenuitrusting.
