Lisa Troch (getrouwd en 3 zonen van 6 jaar, 3 jaar, bijna 1 jaar)
Toen wij kinderen kregen, was het voor ons een logische keuze om te starten met thuisonderwijs. Het was echter ook een weloverwogen keuze met God.
Na mijn opleiding als ergotherapeut werkte ik met kinderen die ontwikkelingsproblemen en leerstoornissen hebben. Het was zo fascinerend om de ontwikkeling van kinderen van dichtbij te mogen opvolgen en stimuleren. In mijn studententijd was ik met gezinnen in aanraking gekomen die thuisonderwijs gaven en regelmatig activiteiten organiseerden. Omdat ik zelf nog geen gezin had en halftijds werkte, bood ik aan om de gezinnen te helpen. Op deze manier heb ik kunnen binnenkijken in deze gezinnen en hoe ze dit thuisonderwijs aanpakten. Dit leek een beetje op stage lopen. Het was een unieke ervaring. De gezinnen vertelden hoe ze geloofden dat God het gezin geschapen heeft om kinderen in op te laten groeien. Kinderen zijn zo kostbaar. We moeten ze koesteren en op de gepaste tijd ook voldoende ruimte geven en loslaten.
We geloven als gezin dat het belangrijkste is, dat je afstemt met God wat voor jouw gezin, jouw kind(eren) de weg is die je moet gaan. Er zijn ontzettend veel voordelen aan thuisonderwijs, maar evengoed nadelen. En dit kan ook over school gezegd worden. We zijn door een proces van bidden gegaan om bevestiging te vragen en we zijn God dankbaar dat het mogelijk is voor ons gezin om thuisonderwijs te geven.
We genieten ervan om als gezin dicht bij God en elkaar te leven. Zo beginnen we elke dag met een verhaal uit de Bijbel of een overdenking. Hierbij maken we dan vaak een praktische toepassing of link naar de actualiteit. We sluiten de dag af met onze ‘gebedszakjes’, waarin iedereen gebedspuntjes of namen van personen mag steken die per thema gesorteerd zijn. Het is fijn dat thuisonderwijs zo veel ruimte geeft om in te gaan op de noden, verlangens, gevoelens, ruzies, vragen, … bij je kinderen. Een vriendin zei een keer dat wij als gezin trager leven. We proberen bewuster te leven en ons niet te laten meesleuren in de gejaagdheid van de maatschappij. En ja … ik heb enorm veel bewondering voor leerkrachten die met zo een grote groep kinderen van dezelfde leeftijd werken.
Een vriendin zei een keer dat wij als gezin trager leven.
Samen leven als gezin betekent voor ons ook met de kinderen de dagdagelijkse activiteiten in en rond het huis doen, zoals de was, de afwas, kuisen, koken, klussen, werken in de tuin, dieren verzorgen, boodschappen doen en ga zo maar door. Dit is gewoon al een hele leerschool op zich en de kinderen genieten er enorm van. Daarnaast vinden we het opbouwen van duurzame vriendschappen belangrijk. Gelukkig hebben onze kinderen voldoende energie over om hobby’s te doen en hebben we de kans om samen met andere gezinnen die thuisonderwijs geven tweewekelijks activiteiten en uitstappen te doen.
Het is een voorrecht dat ik de ontwikkeling van mijn eigen kinderen van zo dichtbij mag meemaken en elke dag op zoek mag gaan naar wat ze nodig hebben om tot volle ontplooiing te komen. Hierbij hanteer ik, zoals ik het zelf noem, een watervalsysteem. Het is belangrijk om de bovenste vaten gevuld te hebben, zodat deze overlopen in de vaten daaronder. De onderste vaten zijn degene waar je kennis gaat opdoen. De vaten die zich bovenaan bevinden, zijn geestelijke ontwikkeling, karakterontwikkeling, ontwikkeling van vaardigheden voor het alledaags doen en laten, algemeen welzijn, … Pas als deze overlopen, kan je volgens mij de optimale leerkansen geven die je kind nodig heeft om zich te kunnen ontwikkelen tot een stevige persoon.
